Het peloton was erg rustig voor de start, met hier en daar de gebruikelijke grappen over en weer tussen de rijders. De rustigheid was misleidend, als een stilte voor de storm, want de storm die ging komen. De top-20 was weg en dat was voor de rijders van de 2e en 3e rang, waaronder ik, het teken om voor eigen kans te gaan, en voor de C-rijders was het de laatste wedstrijd om jezelf te laten tonen dat je Beloftendivisiewaardig bent. Vandaag stonden we maar met zijn drieën aan de start, onze C-rijder Casper Zuurveld, Naturalicious man Jeroen Janissen en ik, samen met vervangend ploegleider Casper Helling hadden we snel de plan van aanpak gemaakt met het denkbeeldige lijstje van in de gaten houdende rijders.
Door Koen de Best
Meteen vanaf het startssein vlogen de aanvallen over en weer, Jeroen en ik attent van voren. Een grote groep springt weg en ik zie in een oogopslag dat het serieus is, veel mannen vanuit de voorbespreking zitten erin. Nog net op tijd weet ik er naartoe te springen, met veel moeite en na veel rondjes weet ik erbij aan te sluiten. Na nog geen 30 rondjes is de eerste groep van 14 man rond. Puffend probeer ik voorin het peloton te blijven, reageren op de grote groep jongens die onrustig zijn en nog een keer willen. Na een paar harde beurten met Jeroen om twee koplopers terug te pakken, pak ik zelf even de rust.
Dit is maar voor korte duur want vooraan zie ik weer een grote groep wegspringen, met daarmee velen van de eerste kopgroep. Met hangen en wurgen en met de hulp van Jeroen weten wij ons er nog net op tijd bij te komen en we gaan weer rond. Met nog 20 rondjes te gaan valt Casper en helaas word hij net voor het pelotonsprint gedubbeld. Ik merkte dat er veel verwarring was in het peloton, de ploegleider zelf wist het ook niet meer en bracht Jeroen zo in de war dat hij met het peloton afsprintte. Ik zat er doorheen, in ieder geval mentaal, en verlies de aansluiting. Ik rij nog alles op alles om niet laatste te worden en in de laatste ronde pers ik er nog een eindsprint uit om uiteindelijk als 6de de meet te passeren.
Tevreden over mijn wedstrijd meld ik mij bij de ploegleider, na een korte nabespreking komen wij tot dezelfde conclusie, kon ik echt niet of dacht ik dat ik niet kon. Gezien mijn laatste ronde denk ik dat het het tweede was. Nog veel te leren dus voor de volgende keren en om de stap om een rondje te pakken tussen het volledige B-peloton te maken. De A’s zullen volgende week in Zweden zitten, terwijl de B’s zich zo twee weken volledig kunnen focussen op de finale in Amsterdam, waar wij het ploegen- en jongerenklassement kunnen winnen en met heel veel geluk nog misschien het oranje binnen kunnen slepen.
