Alweer de zevende wedstrijd voor de cup, na Enschede zijn we over de helft en langzaamaan wordt het allemaal duidelijker wie een heel seizoen goed kan zijn. Mede door de flauwe grappen van Niels merk ik dat de sfeer goed is in de groep en daarnaast zorgde het voor wat vermaak tijdens de ellenlange autorit richting het oosten van het land. De wegrit wordt gekenmerkt door de vele stukken bos en als dat uitzicht begint weet je dat je pas op de helft bent.
Door Koen de Best
Als het zitvlak langzaamaan wat vlakker wordt zien we gelukkig al de plaatselijke brouwerij van de streek opdoemen en weten we dat we bijna bij de eindbestemming aankomen. Gelukkig ruim op tijd zodat ik mijn billen en benen weer wat actie kan geven voordat het geweld zal losbarsten. Tijd om te overleggen, het gebruikelijke rondje wordt weer gedaan met de status van de benen en de gezondheid en dit keer wat korter omdat wij helaas met (maar) vijf man aan de start staan. Het strijdplan wordt opgesteld en we kunnen gaan inlopen.
Ondanks mijn eerste seizoen heb ik snel mijn draai gevonden in het peloton en dat is te merken aan de voor mij ontspannen sfeer in de kleedkamer. Waar de gebruikelijke plagerijtjes tussen de mede-coureurs over en weer worden gezegd kan ik rustig en op tijd mijn schaatsen aantrekken. De inrijdrondjes op het ijs bevallen mij goed in vergelijking met het zwakke ijs van Amsterdam de dag ervoor, ik maak mijzelf alvast klaar voor een snelle en zware wedstrijd.
De wedstrijd verloopt snel, maar minder zwaar dan anders voor mijn doen. Mede door de shorttracktrainingen weet ik mijzelf goed en efficiënt door de bocht te verplaatsen, maar voor mijn doen zit ik nog veels te vaak als de rode lantaarn achteraan de groep. De wedstrijd werd getypeerd door vele loze aanvallen en ook vele versnellingen om deze aanvallers weer terug te roepen, alles wijst erop dat het een massasprint gaat worden. Hier en daar doe ik goede, lange en voor mij doen sterke kopbeurten, aan het einde weet ik nog van plek ‘rode lantaarn’ naar de kop van het peloton te rijden om daar het begin van de sprint voor Niels en Mark aan te trekken, drie rondjes lang rijd ik de longen uit mijn lijf om de resterende aanvallers terug te pakken en het peloton in snelheid te houden. Met nog twee rondes te gaan laat ik het over aan de mensen achter mij en rijd ik rustig door. Niels gaat de sprint net te laat aan en eindigt net aan de verkeerde kant, op de vierde plek. Mark was niet in hele goede doen vandaag, maar eindigde toch nog op een mooi 11e plek, gevolgd door de zuurstok Joeri op de 18e plaats en Cas helaas net buiten de punten op de 22e plek. Zelf was ik zo dood dat ik niet eens meer de finish kon bereiken maar aan de motivatieboost die ik aan deze wedstrijd overhoud ben ik veel blijer mee. De voorsprong van Niels wordt langzaamaan kleiner, maar het seizoen is nog lang en wij hebben er het vertrouwen in.
Op naar de 4-daagse, waar wellicht voor ons weer een mooi nieuw pak gepakt kan worden. De wedstrijden zijn veel korter en zullen veel sneller gaan dus dat wordt voor ons een andere manier van rijden.
Foto door Ben van Trierum