Door Christoffel Hendriks
Het peloton zakt een beetje in dus ik schuif naar voren. Mijn techniek laat me in de steek, de poten zijn leeg. Het gaatje wat ik op het kleine groepje voor me heb krijg ik niet dichtgetrapt. Aan twee kanten wordt ik door rijders ingehaald. Ik kan alleen maar hopen dat Johan of Erik daarbij zit... Dit blijkt niet het geval, dit is mijn kopgroep. We hebben 1 regel in de ploeg: wat je ook doet, je lost never nooit niet uit de kopgroep. We gaan rond, maar het duurt een eeuwigheid. Als een dood vogeltje bereik ik het peloton, en alleen door de hulp van Johan en Erik haal ik de finish.
Haarlem, voor onze ploeg is het een beetje een tweede thuisbaan. Helemaal nu er geen ijs in Amsterdam lag. Het is de eerste doorstroomwedstrijd. Dat soort initiatieven zijn altijd aan onze ploeg besteed, met negen man staan we aan de start. Van deze negen wil ik de prestatie van Mark nog even benadrukken. Ik heb hem meerdere keren zien lossen, maar knokte zich elke keer terug en finisht gewoon tussen de A rijders van het uitgedunde peloton.
Al met al een prettig resultaat. Ik ben benieuwd wie van ons volgende week een rondje gaat pakken.
Foto door Ben van Trierum
