Tilburg, zaterdag 5 november is de derde wedstrijd van de KPN Marathon Cup verreden op de Ireen Wust IJsbaan. Na twee overwinningen op zak reisden Team Port of Amsterdam/SKITS en Team Naturalicious vol goede moed naar het zuiden. Voor Team Port of Amsterdam/SKITS stonden Cas, Koen, Mark en Niels aan de start. Team Naturalicious werd vertegenwoordigd door Joeri en ik, omdat Victor en Jeroen op trainingskamp waren in Inzell.
Door Roy Mulder
Voor het eerst dit seizoen mochten we als vanouds weer van start om 18:00 uur. De voorbespreking verliep vlotjes. Onder het motto van ‘never change a winning plan’ werd er niet veel aan het strijdplan veranderd. Vooral de nieuwe ‘grote leider’ van het peloton had er zin in, voor degenen die goed opgelet hadden konden zien dat hij speciaal voor deze wedstrijd een oranje element aan zijn schaatsen had toegevoegd. Zijn zusje was namelijk de hele week bezig geweest om de schaatsen van Niels te versieren met oranje duct-tape, als dat geen moraal geeft dan weet ik het ook niet meer!
Na een sapje van de sponsor te hebben genuttigd (die met watermeloen is echt lekker!) was het tijd om op te stellen op de startlijn. Fier reed Niels, ‘de grote leider’, op kop in de loze ronde waarna de race begon. Er waren veel sterke rijders gestart en na een redelijke tamme start werd er hard doorgereden, zo hard dat het peloton rondenlang op een lint over de baan ging. Na de wedstrijd werd soms lachend gezegd: “toen ik de bocht uitreed en achterom keek moest de staart van het peloton nog de bocht in”. Mark en Niels hadden er zin in en er werd continu aangevallen in de hoop een breuk in het peloton te forceren. Helaas mocht het niet baten en leek het uit te draaien op de eerste massasprint van het seizoen. Het woordje ‘leek’ is hier belangrijk want na vorige week in Leeuwarden had ik geleerd dat het nog steeds mogelijk was om met nog slechts 22 ronden te gaan een rondje te pakken op het peloton.
Toch liep het vandaag uit op een massasprint en met nog 10 ronden te gaan was het al behoorlijk dringen om voorin te kunnen rijden. Helaas zag ik met nog 9 ronden te gaan een regenboog op het ijs voorbij glijden. Joeri was in zijn kleurrijke pak gevallen. In de laatste ronden zag ik Mark beulswerk verrichten. De winnaar van de openingswedstrijd reed op kop om zijn oranje ploegmaat een perfecte opmaat te geven voor de sprint. Ik zat ondertussen in het gedrang en kon het niet bolwerken om naar voren te komen. Niels moest het uiteindelijk afleggen tegen Bart Hoolwerf en werd tweede. Ik reed nog een ‘redelijke’ sprint en reed voor de derde keer een in de top 10. Cas vond zijn naam terug op plaats 14 en Mark werd na de laatste 5 ronden op kop te hebben gereden 31ste.
Op naar volgende week zaterdag in het nieuwe Thialf! Ik kan niet ontkennen dat ik er zin in heb!