Weer de eerste zesbanenwedstrijd nadat wij als ploeg op trainingskamp zijn geweest in Erfurt tijdens de kerstvakantie. Daar waar wij uitgebreid onze techniek verbeterd hebben en waar we het super gezellig gehad hadden.
Door Koen de Best
Weer de eerste zesbanenwedstrijd nadat wij als ploeg op trainingskamp zijn geweest in Erfurt tijdens de kerstvakantie. Daar waar wij uitgebreid onze techniek verbeterd hebben en waar we het super gezellig gehad hadden. Zondag was de zesbanen, maar vrijdag was er alweer een baanmarathon, een goed testmoment. Daar reed ik een goede generale voor zondag en wist daar het peloton twee keer te dubbelen. Ook de rest van de ploeg reed daar erg sterk en positief gehumeurd gingen wij zondag naar Utrecht toe. De avond ervoor had ik nog in Eindhoven gekeken samen met Marnick en Joris en daar hadden wij het gezien hoe het moest.
Ik sta niet bekend als een zeer ingehouden rijder die zichzelf de hele tijd verstopt en dat resulteerde dit seizoen al vaak in sterke wedstrijden, maar matige uitslagen. Daar moest verandering in komen en ik had me voorgenomen om mij de eerste helft van de wedstrijd rustig te houden in het peloton. We waren gestart en al snel waren drie man ontsnapt uit het peloton met een aantal goede rijders erbij. Ik zat toen vooraan en wist mee te schuiven met een achtervolger, al snel kwamen wij bij de kopgroep en hebben we 150 meter voorsprong op het peloton. Het samenwerken verloopt goed, maar voor twee man ligt het tempo te hoog en het peloton komt ook weer dichterbij. Ik blijf op kop rijden en merk dat ik alleen overblijf. Het peloton haalt de rest in en ik blijf als enige over. Het peloton gaat staan en ik blijf doorrijden. Mede door het goede afstopwerk van de ploeg weet ik een steeds grotere voorsprong te pakken.
Nog voor de premiesprint weet ik het peloton te dubbelen, ook door de hulp van Guus die zich naar mij laat afzakken om mij te helpen met de laatste 60 meter. Na de tussensprint rijd er 6 man weg uit het peloton met ook daar goede rijders tussen en onze eigen Wilbert. Wilbert was goed aan het “bloed zuigen”, zoals hij het zelf zei, en ik merk dat het peloton geen zin had om het dicht te rijden. Ik zet mijzelf weer op kop en weet het gat in een paar rondjes weer dicht te rijden. Ik merkte al snel dat als ik ging staan de rest ook ging staan en daar weer aanvallen op kwamen, die ik dan steeds weer dicht moest rijden. Met nog ruim 15 rondes te gaan zet ik me daarom op kop van het peloton en zorg voor een constant tempo in het peloton dat ik tot de eindsprint van het peloton weet vol te houden.
Nadat het peloton gefinisht is mag ik nog twee ere rondes rijden en onder luid applaus van familie, vrienden en concurrenten mocht ik mijn eerste overwinning in de zesbanen opschrijven! Marnick, nog steeds herstellende van een knieblessure, komt met de week verder en moest deze keer na 20 rondjes de strijd staken. Wilbert reed erg sterk, maar viel helaas net voor het einde en wist niet meer bij het peloton te komen. Casper en Guus hadden al veel gedaan tijdens de wedstrijd en sprintte uiteindelijk naar de 12e en 15e plaats.
Na de finish kregen wij te horen dat Mark en Niels bij de B’s één en twee waren geworden en met die positieve vibe moesten de Dames zesbanen nog starten. Hoe dat afloopt moet je maar in het verhaal van Annelies lezen, maar ook daar wisten wij goed te presteren. Samenvattend was het gewoon een topweekend voor de ploeg!