Mijn ploeggenootjes (Anna, Anneleen en Heidi) reden vandaag, zaterdag 23 januari, het ONK op de Weissensee. Hier in Nederland worden zij met spanning gevolgd. Helaas is de dooi hier in Nederland al toegeslagen, maar niet getreurd.. Voor de overgebleven dames stond vandaag de tiende wedstrijd van het Zesbanentoernooi op de kalender.
SKITS geeft een rondje in Den Haag
Door Melissa van Pierre
Mijn ploeggenootjes (Anna, Anneleen en Heidi) reden vandaag, zaterdag 23 januari, het ONK op de Weissensee. Hier in Nederland worden zij met spanning gevolgd. Helaas is de dooi hier in Nederland al toegeslagen, maar niet getreurd.. Voor de overgebleven dames stond vandaag de tiende wedstrijd van het Zesbanentoernooi op de kalender.
Er stonden een stuk minder dames aan de start dan normaal, des te meer kans om een mooi aantal punten voor het klassement te scoren. Samen met Annelies vertegenwoordigden wij de SKITS regioploeg. Voor de start werd duidelijk benadrukt dat ploegenspel niet toegestaan is in het Zesbanentoernooi.. met zijn tweeën dit spelletje winnen zou fantastisch zijn.
Zoals altijd stonden 35 ronden op het rondebord. Na een aantal ronden ‘ingereden’ te hebben klonk bij ronde 26 de bel voor de premiesprint. Ik zat redelijk voorin dus ik dacht: “laat ik het een keer proberen.” Dit resulteerde in een mooie tweede plek. Ik trok het tempo nog een rondje door en wilde op dat moment mij weer terug laten zakken in het peloton toen ik een groepje er vandoor zag gaan. Mijn eerste gedachte was: dit zijn de beste meiden die vanavond aanwezig zijn, hier moet ik bij aanpikken! Door de premiesprint had ik al wat van mijn energie verspilt, maar met een flinke aanzet kwam ik gelukkig toch nog bij de kopgroep met vijf andere dames. Annelies viel helaas net na de premiesprint en kon niet meer aanpikken toen de kopgroep het peloton verliet.
In de kopgroep werd goed samengewerkt en dit resulteerde dat we bij het peloton kwamen, tien ronden voor het einde. Even de rug en de benen strekken zat er niet bij, want één dame van de kopgroep ging er gelijk weer vandoor. Het peloton maakte het niet zoveel uit, dus moest ik met de andere meiden er voor zorgen dat zij weer terug in het peloton terecht kwam en dat lukte.
Vijf ronden voor het einde kreeg het peloton de bel voor de sprint. Toen het peloton gefinisht was, waren we met zijn zessen over. Er werd naar elkaar gekeken, wie gaat de sprint aantrekken wie gaat er op kop rijden. Ik kwam op kop terecht en een heleboel twijfels en gedachten gingen door mijn hoofd: “moet ik van kop af gaan, maar dan kom ik achteraan, wat te doen!?” De laatste ronde trok ik de sprint aan, Manouk en Lieke kwamen mij rechts voorbij! Een derde dame wilde in de bocht om mij heen maar schatte de ruimte verkeerd in waardoor ze vol tegen mij aan schaatste. Zij ging onderuit en een andere dame en ik gingen bijna met haar mee de bording in! Helaas was hierdoor de best behaalbare plaatst de vierde. Eventjes balen die plek net naast het podium, maar een rondje pakken in het Zesbanentoernooi dat gebeurd niet vaak. Vijf extra punten in de tas en twee premies geven deze vierde plek een gouden randje. Na afloop gaf Koen de Best een rondje in het café om zijn overwinning met ook een ronde voorsprong te vieren in het café.