“De warmste week in november sinds het begin van de metingen in 19..” hoor ik op de radio als ik mijn schaatsen in mijn tas stop. Vanavond rijden we in Deventer. Een baan bekend onder schaatsers om haar golvende en “trage” ijs. Vanavond wordt het zonder twijfel weer een sloopkoers denk ik bij mijzelf. Ik leg mijn racefiets in de auto en ben samen met Jeroen onderweg.
Door Christiaan Grigoleit
Aangekomen bij de baan zoeken wij naar de ingang. We zijn te vroeg en lopen een rondje om de baan om via de artiesteningang de hal binnen te stappen. Nadat wij de start van de regio Dames gade hebben geslagen gaan we richting de kantine waar de wedstrijdtactiek wordt doorgenomen.
Als iedereen weet wat hem te doen staat beginnen we gezamenlijk aan de warming-up. Max en Niels stappen op de hometrainers langs de baan, Jeroen en Mark lopen hun rondjes om de baan, ik fiets mijzelf warm op de tacx. De regio-dames denderen over de finish, en dat is voor ons het teken om de schaatsen onder te binden.
We rijden nog wat rondjes in, waarna wij om 18:00 in gang worden geschoten.
Er wordt direct doorgereden. Het peloton gaat op een lint, om even later als een harmonica in elkaar te schuiven. Dit proces herhaalt zich een aantal keer. Dan is er plotseling een groepje los. Jeroen, Niels en ik hebben attent gereageerd op een aanval en hebben de ruimte gekregen van het peloton. Onder aanvoering van enfant terrible Jeroen wordt de afstand op het peloton steeds groter, en op een zeker moment, ook weer kleiner. Na 25 ronden zijn we met nog 6 andere rijders rond.
Het tempo in het peloton blijft redelijk hoog en constant. Dit leidt, in combinatie met de zware omstandigheden, ertoe dat er geen andere groepjes uit de ferme greep van het peloton weten te ontsnappen. Als het rondebord op 11 staat wordt er gebeld voor het peloton. Max en Mark proberen zich naar voren te schaatsen maar komen wat in de verdringing. Hoewel beide een snelle slotronde neerzetten eindigt Max als 20ste en Mark als 18de. Mark behoud hierdoor wel de leiding in het jongerenklassement en mag nog een week langer het wit verdedigen.
Jeroen blijkt door kramp in zijn enkel de strijd te hebben gestaakt. Waar wij eerst met 9 waren wordt er nu dus met 8 man om de overwinning gestreden. Niels heeft na een valpartij halverwege koers toch knap opnieuw de aansluiting weten te vinden, en rijdt in het laatste wiel. Ik besluit mijn geld op een A rijder te zetten en kruip in zijn rug. Als er vervolgens wordt gedemarreerd door twee rijders en niemand reageert twijfel ik of ik van mijn plan af zal wijken. Maar besluit te gokken en wacht af. Als er vervolgens nog iemand weg springt en mijn mannetje echt niet gaat rijden, besluit ik toch de achtervolging in te zetten. Ik zit stuk en val stil. Worstel mijzelf door de bochten als ik in de één na laatste ronde voorbij wordt gestreefd door een ontketende Niels. Niels rijdt twee snelle slotrondes en haalt twee man in. Hiermee eindigt hij op het podium! Het eerste podium in de nog prille geschiedenis van team SKITS. Ik pers er met mijn laatste energie nog een sprintje uit en eindig als 5de. Een uitslag die mij motiveert en gretig maakt.
Volgende week doet het peloton Haarlem aan. Ook Cas (heeft deze week op de fiets aan zin inhoud gewerkt) en Paul (die de dagen voorafgaand aan de wedstrijd wat ziekig was) zijn dan ook weer van de partij. Het belooft weer een spektakelstuk te worden. De spanning stijgt, de druk neemt toe, maar gelukkig wordt de vorm ook beter! Op naar meer podium plekken.