WEDSTRIJDVERSLAG KPN CUP 7 – BELOFTENDIVISIE - STRIJD OM HET WITTE PAK

Door Mark van der Harst

Eén uur ’s nachts, al ruim 6 uur na afloop van de beloftenwedstrijd in Leeuwarden. Slapen zit er echter nog niet in. De adrenaline giert zoals wel vaker na een wedstrijd nog door mijn lichaam. De laatste rondes heb ik in mijn hoofd nog zeker twintig keer gereden. De uitslag was echter steeds dezelfde. Ik had een redelijk goede positie weten te bemachtigen vooraan het peloton. Met nog twee ronden te gaan werd de massasprint hard aangetrokken. Ondanks een matige wedstrijd voelde ik dat er nog wel een goede slotronde uit te persen viel. De bel klinkt, in de rug van een snelle rijder maak ik me klaar voor de laatste push. We schuiven op, de snelheid is hoog en ik zie dat we een heel aantal schaatsers gaan inhalen. Top 5 is binnen bereik! In de laatste bocht gaat het echter mis. De jongen voor me verliest zijn balans, gaat bijna onderuit, verliest veel snelheid en ik zit gevangen achter zijn grote rug. Vervolgens komt ook de leider van het algemeen klassement, ook bepaalt geen kleine jongen, stuntelend voorbij, wat voor nog meer oponthoud zorgt. De jongens die ik net buitenom aan het inhalen was, komen mij nu weer voorbij. Vechtend voor iedere centimeter kom ik over de finish (als 11e). Ik kom overeind en kijk naar de rijders die voor me zitten. Een licht vervelend gevoel bekruipt mij als ik zo’n zes plaatsen voor mij het blauwe pak van Niels zie..

Niet dat ik het Niels niet gun. Niels Immerzeel, trainingsmaat, vriend en sinds dit jaar ook een halve ploeggenoot. Aan het begin van de zomer vroeg hij mij of ik een goed woordje voor hem wilde doen bij Leon en Lars, onze ploegleiders. Na een ploegloos en teleurstellend seizoen wilde hij het anders gaan aanpakken. Meer structuur in de trainingsopbouw, maar bovenal weer in een ploeg rijden. Er werd getwijfeld of er wel plek voor hem was in de ploeg. Viel er wel te werken met een jongen waarvan de mond zo groot is dat er met gemak een heel pakje stroopwafels in past? Hij kreeg het voordeel van de twijfel en mocht dit jaar in het blauwe pak van Team SKITS zijn wedstrijden gaan rijden. Nu, na zeven cupwedstrijden, kan wel gesteld worden dat dat één van de betere beslissingen van de ploeg is geweest deze zomer. Niels stond al twee maal op het podium, en staat zowel in het algemeen als het jongerenklassement op de tweede plaats! Dat laatste zorgde voor de vertwijfeling bij mij na de finish in Leeuwarden. Was Niels mij nu voorbij gegaan? Moet ik mijn witte leiderstrui afstaan?

Het gat tussen mij en Niels bleek nog net klein genoeg, maar Niels bracht zijn achterstand terug tot slechts twee punten. In een filmpje dat deze week op Facebook is geplaatst zegt Niels niet bezig te zijn met het klassement. Ik weet echter wel beter. Als je zo dichtbij het leiderspak bent wil je het pakken ook. Rijden in het witte pak is iets speciaals, iets wat slechts weinig schaatsers hebben mogen doen. Het hele peloton herkent je meteen en weet dat je geen pannenkoek bent, wat zowel voor- als nadelen met zich meebrengt.

Zaterdag zal ik in Den Haag weer trots het leiderspak aantrekken, maar met twee wedstrijden en een Niels in bloedvorm bestaat de kans dat het pak na dit weekend van eigenaar is gewisseld. Het belooft een spannende en mooie strijd te worden, die steeds belangrijker gaat worden naar mate het seizoen vordert. Niels, kom maar op!